ΡΩΜΗ...Η ΑΙΩΝΙΑ ΠΟΛΗ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΩΡΕΣ ΚΙ ΕΠΟΧΕΣ

 

Ρώμη...η αιώνια Πόλη σε διαφορετικές ώρες κι εποχές.

Χειμώνα ή καλοκαίρι, άνοιξη ή φθινόπωρο, μέρα ή νύχτα, το ίδιο ερωτεύσιμη...

Al Bano

Io di notte 

Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ζοράν Ζίβκοβιτς/Εκδόσεις Κέδρος

Δεν είναι εύκολο να είσαι βιβλίο. 

Εδώ και καιρό, μα ειδικότερα την σήμερον ημέραν. Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι είμαστε απειλούμενο είδος-είδος υπό εξαφάνιση ακριβέστερα. Κάτι που ασφαλώς θα αποτελέσει τεράστια απώλεια. Είναι κακό, φυσικά, όταν εξαφανίζεται ένα οποιοδήποτε είδος, κι ας είναι ένα ασήμαντο κλαράκι πάνω στο τεράστιο δέντρο της εξέλιξης, ή, έστω, κάποιο ιδιαίτερο παρακλάδι του.

Ένας βάκιλος, ας πούμε. Όμως, όταν απειλείται υπό εξαφάνιση το ένα απ' τα δυο νοήμονα είδη που εμφανίστηκαν σ' αυτό τον κόσμο, τότε επίκειται για μια πραγματική καταστροφή....

ΕΡΩΤΑΣ ΜΑΪΣΤΡΟΣ(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)

Ο Στέφος, βλέποντας τη να ζωγραφίζει αναστέναξε βαθιά. Ακούμπησε το σώμα του στην άκρη της καρέκλας και χαλάρωσε τη γραβάτα του. Ετοιμάστηκε να παραπονεθεί. Η ματιά του όμως άρχισε να διερευνά σχολαστικά το δωμάτιο της Νίνας που, μετά από παράκληση της είχε μόλις ανακαινιστεί.

"Καμιά αίσθηση κοριτσίστικη" συλλογίστηκε. Η διακόσμηση παρέπεμπε σε ώριμη γυναίκα κι ελαφρά απόκοσμη θα έλεγε κανείς. Ένα μονό ξύλινο κρεβάτι ήταν καλλυμένο με έντονα μονόχρωμα στρωσίδια. Κάτω ακριβώς από το παράθυρο, ένα κλασσικό σεκρετέρ έκανε χρέη γραφείου, προστατεύοντας με το ρολαριστό καπάκι, μικρούς κι αγαπημένους θησαυρούς της.

Στη γωνία, δίπλα απ' την μπαλκονόπορτα, ένα ξύλινο ρυθμιζόμενο καβαλέτο, απρόθυμο να σου δείξει τι κουβαλά επάνω του, ήταν συνήθως καλυμμένο μ' ένα μεταξωτό ύφασμα.

Στην άλλη γωνιά του δωματίου, ένα τρίποδο κρατούσε το βάρος μιας παλιάς φωτογραφικής κάμερας που έκανε χρέη λαμπατέρ και το ξύλινο δάπεδο ήταν καλυμμένο απ' άκρη σ' άκρη με μια μοκέτα στο χρώμα του βερίκοκου.

Την πινελιά της γυναίκας την μαρτυρούσαν τα φορέματα της Νίνας που κρέμοντας από ένα μεταλλικό γάντζο στο πλαινό της ντουλάπας. Μια ιδιοτροπία της που εκνεύριζε αφάνταστα το Στέφο.

Το ίδιο και τα κοσμήματα της που έμοιαζαν να πνίγονται κρεμασμένα απ' το πόμολο του παλιού σεκρετέρ.

Κοίταξε στο πάτωμα τα τρία μπουκάλια με το νέφτι. Η μυρωδιά του δεν ήταν ικανή να σκεπάσει το φίνο άρωμα της που αναδυόταν ευχάριστα απ' το χώρο. Πήρε μια βαθιά ανάσα σαν να' θελε να φυλακίσει το άρωμα στα πνευμόνια του.

"Παραμονές εξεταστικής κι ακόμα ζωγραφίζεις ρε Νίνα;" είπε κοιτώντας με ελαφριά υποτίμηση το ασχημάτιστο έργο της που βρισκόταν στημένο στο καβαλέτο.

Εκείνη, αποροφημένη απ' την αίσθηση που ήθελε ν' αποδώσει, δεν άκουσε τα λόγια του.

"Νίνα! Σου μιλάω!" ύψωσε τη φωνή του. Ταράχτηκε και το πινέλο διέγραψε ένα καφετί σημάδι στον αριστερό καρπό της...

"Κι εσύ τι κατάλαβες που πήρες το πτυχίο σου στην ώρα του;"

τον ρώτησε με ύφος στοχαστικό.

Ο Στέφος σήκωσε τη ματιά του και κοίταξε το πρόσωπο της. Αυτή η μελαγχολία που εξέπεμπαν τα μάτια της έμοιαζε με τη μελαγχολία του έρωτα. Ένιωσε ξανά τον ίδιο τρόμο όπως παλιά. Η ανάγκη του να ξέρει κατά γράμμα την προσωπική της ζωή είχε γίνει κάτι σαν ιερή μανία...

ANTICO CAFFE GRECO

Σ' έναν απ' τους πιο πολυσύχναστους δρόμους της Ρώμης, στη Via Condotti βρίσκεται το ιστορικό Καφέ Γκρέκο( Caffe Greco) που ιδρύθηκε το 1760 από τον Έλληνα Νικόλα ντέλλα Μανταλένα (Nicola della Maddalena) από τον οποίο πήρε το όνομά του.
Η πρώτη αναφορά που γίνεται για το Καφέ Γκρέκο είναι το 18ο αιώνα σ' ένα έγγραφο απογραφής όπου αναφέρει το όνομα του Έλληνα ιδιοκτήτη. Κατά καιρούς σύχναζαν στο καφέ καλλιτέχνες και άνθρωποι των γραμμάτων απ' όλη την Ευρώπη, ενώ το 1953 έχει κηρυχθεί ως τόπος ιστορικού και εθνικού ενδιαφέροντος. 

ΕΡΩΤΑΣ ΜΑΪΣΤΡΟΣ/ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΧΑΡΤΟΠΟΛΙΣ (Ν. ΨΥΧΙΚΟ)

Πολλές ευχαριστίες στο βιβλιοπωλείο Βιβλιοπωλείο Χαρτόπολις(Δημ.Βασιλείου 1 και Κηφισίας-Ν. Ψυχικό) για την όμορφη φιλοξενία και στους φίλους αναγνώστες που με τίμησαν με την παρουσία τους.