Για χρόνια ο Jean- Jacques Tesson, μαζί με το θίασο του, έσπρωξε το κάρο του στα βήματα του Θέσπη από πόλη σε χωριό στήνοντας σκηνή σε δρόμους και πλατείες. Πάντα προτιμούσε να τον λένε σαλτιμπάγκο παρά σκηνοθέτη. Οπαδός ενός μινιμαλιστικού, φτωχού θεάτρου, φτιάχνει ο ίδιος πάντα τα ντεκόρ και τα αξεσουάρ με ανακυκλωμένα υλικά. Έτσι τα βήματα του τον φέρνουν όλο και πιο κοντά σε καρνάγια, εγκατελειμμένους βιομηχανικούς χώρους και χωματερές.
Στα χέρια του μια πατημένη κονσέρβα μεταμορφώθηκε σε γυναικείο καπέλο, ένα σφυρι σε ράμφος φαντασμαγορικού πουλιού αλλά όλα τα κομμάτια κρατάνε την αρχική πεζή τους ουσία.
Σε μερικές κατασκευές "σκουριά" κι "αλμύρα" συμβαδίζουν.
Ο Jean Jacques ζει πια μόνιμα σε νησί και στις παραλίες που συχνάζει το κύμα του φέρνει διαμελισμένες καρίνες και τσακισμένες βάρκες.
