Ο νομπελίστας συγγραφέας Ορχάν Παμούκ στην Αθήνα

Ο μυθιστοριογράφος της μεταμοντέρνας λογοτεχνίας που δίνει αξία στη λεπτομέρεια, δεν χρησιμοποιεί ποτέ υπολογιστή, ζωγραφίζει πάνω στα χειρόγραφά του, λατρεύει τους περιπάτους και την Ιστανμπούλ, θα επισκεφθεί την Αθήνα, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου που έχει τίτλο «Κάτι παράξενο στο νου μου», για να δώσει μία διάλεξη  την Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου στις 7 το βράδυ στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ωκεανίδα και τα καταστήματα Public. Η είσοδος είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας, η διανομή των οποίων θα αρχίσει στις 5:30 μ.μ. Έχει προβλεφθεί ταυτόχρονη μετάφραση από τα αγγλικά.

Ο Ορχάν Παμούκ γεννήθηκε στην Kωνσταντινούπολη το 1952. Τελείωσε το λύκειο στη Pοβέρτειο Σχολή, σπούδασε τρία χρόνια αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο και το 1976 αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης.

Άρχισε να γράφει το 1974. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Ο Tζεβντέτ μπέη και οι γιοι του, βραβεύτηκε το 1979 στο διαγωνισμό μυθιστορήματος των εκδόσεων Mιλιέτ. Tο βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1982 και την επόμενη χρονιά πήρε το βραβείο μυθιστορήματος «Oρχάν Kεμάλ». Tο δεύτερο βιβλίο του, Tο σπίτι της σιωπής, μεταφράστηκε στα γαλλικά και το 1991 τιμήθηκε με το βραβείο «Prix de la découverte européenne».

Το μυθιστόρημα καλύπτει τη ζωή τριών γενιών μιας οικογένειας από τις αρχές του αιώνα, τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του σουλτάνου Αμπντουλχαμίτ, μέχρι τις μέρες μας.

Ο Τζεβντέτ μπέη είναι ιδιοκτήτης μικρού εμπορικού καταστήματος κι ένας από τους πρώτους Μουσουλμάνους εμπόρους, που στόχος και φιλοδοξία του είναι να γίνει πλούσιος και να αποκτήσει μια σύγχρονη οικογένεια "Δυτικού" τύπου και νοοτροπίας. Η ιστορία του Τζεβντέτ μπέη και των γιων του είναι, κατά μία έννοια, και η ιστορία της ιδιωτικής ζωής τα χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Στο πανοραμικό αυτό μυθιστόρημα, περιγράφονται τα εσωτερικά των σπιτιών, ο καινούργιος τρόπος ζωής στις πολυκατοικίες, οι ισχυρές, εκδυτικισμένες οικογένειες, τα κυριακάτικα απογεύματα γύρω από το ραδιόφωνο, οι βόλτες για ψώνια στα μαγαζιά στο Μπέγιογλου, οι αγάπες και τα πάθη της ανερχόμενης αστικής τάξης της τουρκικής κοινωνίας.

 Tο ιστορικό του μυθιστόρημα Το Λευκό Κάστρο ενίσχυσε τη φήμη του μέσα κι έξω από την Τουρκία.

Πρόκειται για έναν νεαρό  Βενετό αστρονόμο που αιχμαλωτίζεται από Τούρκους πειρατές στο δρόμο του για τη Νάπολη και καταλήγει σκλάβος ενός Τούρκου λόγιου, που στο πρόσωπο του ανακαλύπτει μια πολύτιμη πηγή γνώσης για τα επιστημονικά επιτεύγματα της Δύσης. Κι ενώ οι ζωές των δυο αντρών συνδέονται αξεδιάλυτα και οι ταυτότητές τους συγχέονται όλο και πιο πολύ, αφέντης και σκλάβος θα βρεθούν μαζί στο στρατό του Σουλτάνου, σε ένα ταξίδι που τελικά θα τους οδηγήσει στο Λευκό Κάστρο.

Το σημαντικότερο ίσως μυθιστόρημα του σύγχρονου Τούρκου συγγραφέα  για το οποίο η εφημερίδα «The New York Times Book Review» έγραψε «ένα νέο αστέρι γεννήθηκε στην Ανατολή», ενώ η διεθνής Κριτική δεν δίστασε να παραλληλίσει το συγγραφέα του με τους Καλβίνο, Έκο, Μπόρχες, Μάρκες («The Observer»), αλλά και τον Προυστ (άρθρο του John Updike στον «New Yorker»).

Ακολούθησε το μυθιστόρημα το μαύρο βιβλίο, ένα από τα πιο

πολυσυζητημένα και πολυδιαβασμένα έργα της σύγχρονης τουρκικής λογοτεχνίας.

Εδώ συναντάμε τον  Γκαλίπ, ένα νεαρό δικηγόρο που ψάχνει τη Ρουαγιά, τη γυναίκα του, που τον έχει εγκαταλείψει, και μαζί τον Τζελάλ, ετεροθαλή αδελφό της και πασίγνωστο αρθρογράφο, που έχει κι αυτός εξαφανιστεί. Μια ολόκληρη εβδομάδα τριγυρίζει στα δαιδαλώδη σοκάκια της Πόλης, που κάθε γωνιά της, κάθε καμινάδα και κάθε ανθρώπινο πλάσμα είναι σημάδι μιας μυστηριακής ζωής στη δυο χιλιάδων χρόνων ιστορία της με τα τρία ονόματα- Βυζάντιο, Κωνσταντινούπολη, Ιστανμπούλ, τόπος συνάντησης και σύγκρουσης δύο κόσμων, Ανατολής και Δύσης.

 
Το μυθιστόρημα, Με λένε Κόκκινο  απέσπασε το βραβείο «IMPAC, 2003» και το Ιστανμπούλ.

Η σύγκρουση εκσυγχρονισμού και παράδοσης κυριαρχεί και σε αυτό το  μυθιστόρημα του Ορχάν Παμούκ. ΄Εργο στοχαστικό, με συναρπαστική αστυνομική πλοκή, αλλά και έρωτες, το Με λένε Κόκκινο αποτελεί τη «μεγαλύτερη και πιο εντυπωσιακή μάχη στον εσωτερικό ανατολικό-δυτικό πόλεμο που μαίνεται στην ψυχή του συγγραφέα» σύμφωνα με τους ξένους κριτικούς. «Η παράνοιά μας, η ανασφάλειά μας, οι εύθραυστες σχέσεις με τη Δύση, η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας με τόσο διαφορετικές ιδεολογίες γύρω μας για όλα αυτά γράφω», λέει σε συνέντευξή του ο Τούρκος συγγραφέας.

Δικά του έργα είναι ακόμη το Χιόνι και Το Μουσείο της Αθωότητας. Το 2006 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Το 2015 κέρδισε επίσης το τουρκικό βραβείο λογοτεχνίας «Erdal Öz».
Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 50 γλώσσες. Ζει στην Κωνσταντινούπολη. Όλα τα μυθιστορήματά του κυκλοφορούν από τις  εκδόσεις Ωκεανίδα.